Kelimeler..

Ah bu kelimeler. Onlarla neler neler yapılmaz ki. Nelere şahitler aslında, neleri görüyorlar. Ama susuyorlar. Dile gelmeyi bekliyorlar. 

Bizi anlatandır onlar. Bizi biz yapan, hayatın anlamı sorusuna cevaptır. Kimi zaman vardır dile gelemezler. Havada asılı kalır sözcükler.Hecelerin birleşmesini beklerler. Aşkı bekleyen aşık gibi, yar gibi..

Sessizce dolaşan, usulca esen meltem rüzgarlarına benzerler aslında. Hissettiğin an, enerjin gelir,içine çekersin, içinden bir "oh be"dersin. "daha nerdeydin" de dersin uzun süredir onu aradığında. Özlem duyarsın ona. hissedersinde hissedersin onu. 

Bazen de tek kelime her şeye bedeldir. O tek kelime seni anlatır. bence aslında herkes için mutlaaka tek  kelime  vardır. 

Benimde bir kelimem var aslında hatta 2 kelime; "Hasret"  ve "özlem"

Hasretim sana, Senin sevmene, kokuna, konuşmana, gözlerine, tenine, yüzüne... kısaca sana hasretim. 

Sevmeye sevilmeye de hasretim. 

özledim gerçekten sıcak bir dost elini... 

Kelimelerim boğazımda düğümleniveriyor karşımda. Sanki hiç çıkamayacaklarmış gibi. Onların da cesareti yok. onlarında hali kalmadı artık. Tıkandı kaldılar. Onlar da sensizlik denen şey tarafında boğuldular. 

Anla artık. 

benden bu kdar. yüreğimin kelimleri de ancak seninle dile gelir.