Umudumuz herşeydir..

Güzel günler bizi bekler. Eyvallah dersin olur biter, diyor MFÖ grubu. Ne de güzel söylemişler. Umut verici, sevindirici sözcükleri içinde barındırıyor. Hayatı yaşamamız gerektiğini söylüyor bana göre.
Yeni kararlar demek yeni umutlar demek, hayal kırıklarını gidermek demek. gözyaşımızı silip yeni bir hayata yol almamız demek. düştükten sonra kalkmayı bilmek demek. Belki de aynı şeyleri yaşadığımız halde farketmediğimiz insanı farketmek demek. Hiç var olmamış şeyleri varmış gibi göstermek yerine. öyle bir şey yok ama olsun ben olmadan da yapabilirim ki diyebilmek demekdir aynı zamanda.

Aslında başta söylemem gereken bir şey vardı, şimdi söylüyorum; hayatta yol alırken düşebiliriz ki mutlaka ayağımız takılacak, düşeceğiz ama önemli olan ayağa kalkmasını bilmek değil midir? 

Ayağa kalkmayı istiyorum ama nasıl yapabilirim kestiremiyorum hala. hangi yönden kalkacağım. hangisi çok daha iyi. Şimdi size hayali bir canlandırma yapıyorum. düştüm evet. fena takılarak düştüm ama. Tüm arkadaşlarım etrafımda. tabi gerçek arkadaşlarım. ellerimden tutanlar var. gülümseyorlar. içlerinden yapabilirsin diyenler var. Kalkabiilrsin, hadi kalk diyenler var. etrafıma bakıyorum. üstümü temizliyorum, arkama, sağıma solan geçen arkadaşlarım var. Onlara bakınıyorum. ve bir gülümseme geliyor bana, gözlerinin içlerine bakıyorum.
Kalkmak istiyorum bende. kalkacağım evet ama nasıl? iki yol buluyorum biri ailemin beni kaldırmasını sağlayarak diğeri kendim kalkarak.
Biri Ankara etrafında dönerek, diğeri İzmir etrafında dönerek.
Biri rahat yol. bunu biliyorum ama varabileceğim nokta belli.
Diğeri biraz zorlu yol, ama kendi adımlarımı kendim istediğim şekilde atabileceğim kendi yolumu çizebileceğim bir yol. Sonu yok.

Şimdi ise karar zamanı, hangi yönden gideceğime, hangi tarafı seçeceğim zaman.
İzmir tarafına dönük vücüdum, Ankara ya da gülümsüyorum, aileme gülümsüyorum, meraklanmayın iyi olacağım diyorum ve 3 önemli insanın ve ailemin desteğiyle ayağa kalkıyorum.
Herşeyim vazgeçilmezim İlkyaz ım, bitanem Faikam ve yılların hediyesi Pınar ım. Yanımda olan, destek veren elimden tutan, yaralarımı saran insanlar ve birkaç yakın diyebilceğim arkadaşlarım arkamda.
Hepinizi seviyorum. Canlarımsınız benim. Evet yürümenin zamanı geldi.
Bunları niye mi yazdım. Her zaman bir umudum olduğu için. Güzel günlerin beklediğini bildiğim için.
Sessizce ağlasam bile, elveda diyebilmek için bazı şeylere. Fotoromanımı bitirmek için.

Güzel günler bizi bekler...