Öyle, Böyle
Beynimin devamlı olarak meşgul olduğu şu günlerde bedenim de ona ayak uydurdu dün ve ne kadar yorulduğumun farkına vardım. Haftanın zorluğu pazartesiden başladı. Bunu yalnızca o gün ki 2 önemli sınavım başarmadı, aldığım haberlerin payı da. İnsanların hakkınızdaki düşünceleri ile davranışları bir olmayabiliyor. Bunun farkına varmak da haliyle zor oluyor. Ancak ortak arkadaşın söylemesiyle meydana gelebiliyor. Kendimde düzeltmem gereken hatalarımı gördüm. Bundan sonra derdimi anlatmaya çalışmayacağım, anlatacağım.
Geçen günlerde öğleden sonra olması gereken bir dersimiz bizim haberimiz olmadan (sınıfın yarıdan fazlası habersiz) sabah grubu ile birlikte yapılmış. Biz öğleden sonrasında geldiğimizde öğrendik. Bunu dersin asistanı yapmış. onu bulmam gerekliydi çünkü devam zorunluluğu var bizde ve durumu düzeltmem gerekiyordu. Asistanı bulamadım ama dersin asıl hocasını buldum. Derdimi anlatmaya çalıştım; şöyle ki ;
- hocam, İbrahim hocamız haberimiz olmadan böyle böyle yapmış, onu bulamıyoruz şimdi falan filan anlatmaya çalışırken anlamadı adam ve hocanız soru çözecekti öğleden sonra da yapar diyerek yolladı beni. Ben de mecbur paşa paşa döndüm geriye.
Neyse ki sonra bazı arkadaşlar hocanın yanına gidip konuşunca sorun çözüldü.
Saçma bir olaydı baştan sona. Gerçekten saçma idi. Ben de üzüldüm kendime. Derdimi anlatamadığıma üzüldüm. Gerçi geçti sonra. orası ayrı. Bir de o gün ben çikolatalı bir şeyler almıştım, fazlaca almıştım, öyle yaptım çünkü arkadaşlarıma da almıştım. Ama gelin görün ki kasada ki adam baktı ki karşısında ki kız kulaklıklı( slow bi müzik dinliyordum yüz ifademe yansımış olmalı), o kadar çikolatalı şey almış, poşeti de açamıyor zaten, depresyonda filan herhalde demiş olmalı ki para üstünü verdikten sonra poşeti kendi açıp, içine aldıklarımı yerleştirdi. Garip bir gün idi.
Ama oda arkadaşım sağolsun beni kendime getirdi. buradan çok teşekkür ediyorum ona. Hayat koçum diyeceğim yakında ona :D o kendini biliyor.
Neysem..
Bugün yeni bir parça takıldı kulağıma. Kim olduğuna baktığımda şaşırdım doğrusu. Bahsettiğim şarkı; Öykü Gürman ının Adı yok hala adlı parçası.
Hani evlerinin önü boyalı direkkk diyen abi-kardeş var ya. işte orada ki öykü yeni albüm çıkarmış. Kardeşinden ya da abisi bilmiyorum hangisi, ayrı albüm. Ben ki sevmem onu ama o parçasını sevdim. benden tavsiye.
Benden bu kadar.
Başka bir yazıda buluşmak üzere..
Yorumlar
Yorum Gönder